Wydawać by się mogło, że przy aktualnej stopie bezrobocia, która w sierpniu br. wynosiła 4,8 % pracodawcy będą się przysłowiowo “dwoić i troić”, aby zdobyć pracownika. I tak się również dzieje.
Zdarza się jednak tak, że w niektórych rejonach Polski zapotrzebowanie na konkretnych specjalistów maleje. Taka osoba, przy braku ofert w swoim zawodzie zmuszona jest wybrać jedną z trzech opcji:
⇾ Oczekiwać, aż takie oferty się pojawią
⇾ Zdecydować się na pracę niezwiązaną z zawodem/wykształceniem
⇾ Zdecydować się na relokację
Z pozycji osoby poszukującej pracy żadna z powyższych opcji nie wydaje się idealna. Oczekiwanie na pojawiające się oferty może być czasochłonne i nikt nam nie zagwarantuje, że w najbliższym czasie pojawi się interesująca nas oferta.
Podjęcie pracy niezwiązanej z zawodem czy wykształceniem zazwyczaj jest wyborem tymczasowym. Jeśli pojawi się oferta związana z docelowym kierunkiem rozwoju takiej osoby nie będzie miała oporów, aby jak najszybciej zmienić dotychczasową pracę.
Część z osób decyduje się jednak na relokację. Takie osoby charakteryzują się dużą mobilnością zawodową. Do takich osób należą młodzi ludzie, którzy właśnie zakończyli edukację i zamierzają rozpocząć swoją pierwszą pracę lub też powracają do kraju z zagranicznych projektów. Ale nie tylko, również osoby młode nieposiadające jeszcze własnych rodzin, czy też pracownicy specyficznych branży np. handlowcy.
Również osoby na wyższych szczeblach charakteryzują się wysoką mobilnością. Nastawieni są oni na osiąganie wyznaczonych sobie celów i poszukiwanie nowych możliwości zawodowych.
Przyczyn decyzji o relokacji może być wiele. Najczęściej wymienianymi są jednak chęć zmiany dotychczasowego środowiska pracy czy większa szansa na zwiększenie wynagrodzenia bądź awans. Również do relokacji zachęca możliwość poszerzenia kompetencji i rozwoju w danej firmie.
